Nazwa kryształ górski pochodzi od greckiego słowa krystallos = lód. Starożytni Grecy wierzyli, że bezbarwny kwarc jest lodem, który bogowie tak bardzo oziębili, że się nigdy nie stopi.
Krzemionka (tlenek krzemu)
Kryształ górski krystalizuje w postaci sześciobocznych słupów; na ich ścianach często występują poprzeczne prążki. Nie wykazuje wyraźnej łupliwości; przełam ma muszlowy, połysk szklisty. Kryształy górskie są na ogół przezroczyste, a jeśli występują w nich wrostki, to są one zwykle dwufazowe (inny kryształ lub ciecz i pęcherzyk gazu).
„Włosy Wenus" lub „kamień igiełkowy" to nazwy nadane kwarcowi z wrostkami rutylu. Kwarc turmalinowy ma wrostki w postaci kryształków czarnego turmalinu. Odmianom takim nadaje się formę szlifu kaboszonowego lub fasetkowego.
„Kwarc tęczowy" jest kryształem górskim z licznymi wąskimi szczelinkami, w których znajduje się powietrze; wskutek interferencji światła odbijającego się od tych szczelinek, na powierzchni kryształu tworzą się barwy tęczy. Kryształ górski i inne odmiany kwarcu są przezroczyste dla promieni ultrafioletowych.
Kryształ górski należy do najbardziej rozpowszechnionych minerałów w skorupie ziemskiej. Piękne kryształy znajdowane są w szwajcarskich i francuskich Alpach, lecz najważniejszym miejscem występowania tego kamienia jest Brazylia.
Kryształ górski szlifuje się fasetkowo oraz w formy kulek do naszyjników; stosowany jest też do wyrobu imitacji innych kamieni szlachetnych. W rzeźbieniu i grawerowaniu kryształu górskiego mistrzostwo osiągnęli starożytni Egipcjanie i Grecy. Imitacje szklane łatwo jest odróżnić, gdyż w przeciwieństwie do nich kryształ górski jest dwójłomny i nie zawiera pęcherzyków powietrza.
Sprawdź naszą ofertę pięknej biżuterii z kryształkami
Zobacz więcej artykułów z kategorii Informacje o Kamieniach
